Je kent het wel kleine kinderen die voortdurend vragen stellen. Wat is dit? Hoe kan dat? en Waarom? Dat vinden we normaal.
Kleine onderzoekers
Alles is nieuwe en zijn nieuwsgierig. Ze zijn voortdurend aan het experimenteren. Ze willen alles weten. Ze maken graag een spelletje van vragen stellen, door ze te herhalen. Levert gelijk wat extra aandacht op. Altijd fijn.
Grote allesweters
Wij volwassenen stellen nog maar weinig vragen. Veel vinden we vanzelfsprekend. Nemen we voor waar aan of vullen we in.
We hoeven niet te vragen wat de ander (over ons) denkt, dat weten we zo wel.
Stoer
Maar misschien ook voelen we ons te goed om vragen. Schamen we ons ervoor als we geen op hebben. Of zijn we bang om voor dom gehouden te worden en door de mand te vallen? 🙁
Niks mis met wat nieuwsgierigheid
Want zo gek is het niet om vragen te blijven stellen.
- Een beetje kritische vragen om te checken of het nieuws nep is.
- Belangstellende vragen om je gesprekspartner te laten merken dat je in hem geïnteresseerd bent.
- Vragen om hulp als je ergens tegenaan loopt waar je zelf niet uitkomt.
- Nieuwsgierige vragen om de ander beter te begrijpen. En om jezelf uit te dagen tot nadenken als je kennis neemt van gedachten die anders zijn dan die van jou.
Wat is dat?
Een klein beetje mindmassage biedt dit mooie filmpje van een vader en zijn zoon.
foto: Unsplash
Mooi filmpje!
Je geduld bewaren valt niet altijd mee…
Meen je dat Corrie, heb jij daar moeite mee?