Wat als ’t niet meer normaal wordt?

Het gaat goed omdat er eigenlijk niks misgaat.
Ik werk al maanden thuis. Het enige probleem is dat er niks meer gewoon is en dat dat iets met me doet. Raar maar waar af en toe word ik daar zo gruwelijk moe van.
Maar ik moet helemaal niet zeuren. Anderen hebben serieuze problemen, ze hebben het virus of zijn onzeker over hun baan. Maar om nou te zeggen dat het lekker gaat.

Zo begon een kennismakingsgesprek. Het zijn geluiden die iedereen wel om zich heen hoort. Veel mensen ervaren druk en zijn somber.

Verweven werelden

De eens zo vanzelfsprekende fysieke scheiding tussen werk en privé zijn met het massaal thuiswerken verdwenen. Toch is het ook na een half jaar nog niet voor iedereen gewoon. Hele dagen aan het beeldscherm en urenlang videobellen met collega’s. En dan ook nog een leidinggevende die niet begrijpt dat de peuter van twee zich echt nog geen half uur alleen kan vermaken. Het is en blijft improviseren.

Niet ziek wel moe

De grootste valkuil van thuiswerken is dat je teveel werkt en te lang achter elkaar. Het gevolg is dat veel mensen zich mentaal uitgeput voelen. Nooit eens lekker uitgerust wakker worden. En moeite om de aandacht vast te houden.

Het ziekteverzuim daalt, maar de behoefte aan mentale steun stijgt. Alleen al bij de Erasmusuniversiteit steeg de hulpvraag van 324 in heel 2019 naar 345 in de eerste zes maanden van 2020. En die trend zet zich voort in het hele land. Nu tijdens de pandemie de meeste coachgesprekken digitaal plaatsvinden, lijkt de drempel naar wat externe ondersteuning een stuk lager. Een enkel gesprek doet vaak al veel.

Naar buiten omdat het moet

Werkgevers krijgen allerlei adviezen om in contact te blijven met hun medewerkers. Waar mogelijk steun te bieden. De vorm van die steunmaatregelen loopt nogal uiteen. Dat varieert van een goede stoel en bureau tot een koffiezetapparaat en van video fitness of yoga tot rugmassage.
Maar om medewerkers te verplichten dagelijks onder werktijd te wandelen, zoals Zorg van de Zaak en de Koninklijke Wandelbond voorstellen, gaat toch wat ver. Hoe gezond het voor lichaam en geest ook is, daartoe verplichten is paternalisme. Daarmee gaat de werkgever voorbij alle grenzen van individuele vrijheid en verantwoordelijkheid.

Komt het oude terug?

Dat is niet waarschijnlijk. Want ondanks alle problemen willen de meeste mensen helemaal niet terug naar de oude situatie. Een paar dagen per week thuiswerken heeft ook veel voordelen.