Wat beter werkt? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik me niet aangesproken voel. Integendeel.
Ik heb het over de manier waarop de ambassadeur tegen de ouderenwerkloosheid, John de Wolf zich aan zijn taak zet.
Mensen boven de vijftig
Het gemak waarmee hij het heeft over een schop onder de kont of een arm om je heen.
Het gemak ook waarmee hij tegen mensen zegt dat ze altijd positief moeten blijven. Hun koppie niet moeten laten hangen.
Ook al zijn ze jaren tevergeefs op zoek naar een baan en raakt dat hun ‘ikkie’. We hebben het over mensen van 50 en ouder hè.
Zoek geen baan, maar werk
Oh ja en ze moeten niet meer naar een baan zoeken, maar naar werk. Ik heb het hem al vaker horen zeggen. Hoezo? Wat bedoelt hij? Dat je maar lukraak overal op moet solliciteren? Vergeten wat al die sollicitatiedeskundigen beweren in hun boeken en trainingen?
Hoezo is John de Wolf de aangewezen persoon om verandering te brengen in de mindset van mensen die beslissingen nemen over het wel of niet gunnen van een baan aan oudere sollicitanten.
Is het minachting?
Begrijpen doe ik minister Asscher, opdrachtgever van de ambassadeur, niet. Hoe serieus neemt hij al die ouderen die op zoek zijn naar werk?
- Van de 45 plussers zijn 6 op de 10 mensen langer dan een jaar zonder werk.
- Bij de 55 plussers is dat zelfs 7 op de 10.
- Van de 235.000 langdurig werkzoekenden (dat is langer dan een jaar zonder werk) is 62% ouder dan 45.
Het is natuurlijk mooi dat het percentage sinds begin 2016 met 0,5% is afgenomen, maar het staat in geen verhouding tot het totaal.
Werkt het?
De Wolf zegt zelf van wel. Met de nodige overtuiging meldt hij dat er wat veranderd is in de beeldvorming sinds zijn aantreden in april. Vier maanden verder hoort hij niet veel vooroordelen meer.
Ik sta er wat anders in. Ik hoor nog niet veel andere geluiden. Overigens leven die vooroordelen niet alleen bij werkgevers. Ik hoor ze ook nog altijd in de kroeg en op scholen. In de publieke beeldvorming is nog niets veranderd. En dat terwijl iedereen wel iemand kent die onvrijwillig zijn baan kwijt raakte tijdens de crisis.
En die afnemende werkloosheid waar UWV en CBS over juichen is waarschijnlijk vooral te danken aan de aantrekkende economie en niet aan meneer John de Wolf. Maar misschien is dat te cynisch gedacht.
Wie spreekt het aan?
Eigenlijk kan ik me niet voorstellen dat ik de enige ben die in de heer De Wolf geen boegbeeld voor vijftig plussers ziet. Over een balie heen springen heb ik nog nooit gekund. Maar het AD kopte 5 oktober “Iedereen houdt van John de Wolf”.
Nog eentje dan: De vijftigers van nu zijn de veertigers van 10 jaar geleden. Daar is geen speld tussen te krijgen.
foto:123rf