30 jaar eigen baas, nu solliciteren

Na 30 jaar was hij gestopt met zijn eigen bedrijf. Hij had het goed kunnen verkopen. Hij was dan wel al 55 maar nog lang niet toe aan de geraniums. Hij wilde nog wat betekenen voor de maatschappij.

Solliciteren op een baan

Nu dacht hij in aanmerking te komen voor een directiefunctie. Hij wist wel hoe de hazen liepen en was bij uitstek geschikt voor die baan. Maar hij wilde niet afgewezen worden. En daarom belde hij mij.

Wat kan er misgaan?

Ik vroeg hem waar hij dan bang voor was. Met zoveel ervaring als hij. Hij wist zelfs al dat ze hem graag wilden. Wat kon er dan nog misgaan?
Nou, hij moest zijn cv opsturen.
Hij had daar al veel energie ingestopt. Eerder was hij erop afgewezen. Maar ja, toen solliciteerde hij naar een functie als facilitair manager. Nog zo’n afwijzing wilde hij voorkomen.

Eigen baas en werkgeversimago

Hij wilde een goede indruk maken. Niet onsympathiek overkomen. Misschien straalde hij wel teveel een werkgeversimago uit. Ook al was hij juist altijd een heel menselijke en sociale baas geweest.

Ook was hij nog fris voor zijn leeftijd. Ik moest me dus niet van de wijs laten brengen door zijn leeftijd.

Een CV scan

Ik hoefde zijn cv alleen maar even te checken, dat was alles. Hij wilde graag snel feedback. Het was al vrijdag en dinsdag was de sluitingsdatum voor de vacature.
Voor een persoonlijke afspraak had hij geen tijd meer. Of ik hem per mail kon laten weten wat ik van zijn cv vond.

De zelfverzekerde werkgever als sollicitant

Met zijn cv stuurde hij me de vacature. Bij de eerste blik schrok ik me rot. Het cv was een zoekplaatje, slordig en chaotisch. Persoonlijke informatie als adres en woonplaats waren onvindbaar. Relevante werkervaring ontbrak. De inhoud kwam helemaal niet overeen met wat er op zijn LinkedIn profiel stond.
Wel gaf hij een uitgebreide opsomming van zijn vaardigheden. Een foto van zijn oude bedrijf sierde de bovenkant van het papier. En onderaan stond in kleurige letters, vetgedrukt zijn levensmotto.

Poeha

Ik was allesbehalve gecharmeerd. Zijn hele presentatie riep zelfs irritatie bij me op.

Ondanks mijn tegenzin heb ik hem natuurlijk wel zoals afgesproken, feedback gegeven. Het kostte me uren om de tips en aanpassingsvoorstellen uit te schrijven. Ook gaf ik uiting aan de door mij ervaren irritatie.

Verder deed ik hem het aanbod voor een interview sessie. Waarin ik hem het hemd van zijn lijf kon vragen over zijn werkervaring, behaalde resultaten en zijn wensen voor de toekomst. Om zo samen te komen tot een cv waarmee hij wel kan overtuigen. 

Dit doe ik nooit meer

Dat is doorgaans mijn aanpak. Samen met de opdrachtgever het persoonlijke – en het werkleven doorspitten. Daar gaan we dan uitgebreid voor zitten. Incidenteel vraagt iemand om digitale feedback op een cv. Maar na de beschreven situatie dacht ik, dit doe ik dus nooit meer.

Wat heeft het voor zin!

Het kost vooral veel tijd. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik wil mensen graag op weg helpen en ga er toch serieus voor zitten. Deze man kostte me uren (niet in de laatste plaats omdat ik na afloop ook nog moest leuren om de betaling van €40). Toch denk ik anderen tekort te doen als ik stop met deze service.

afbeelding: 123rf