De eerste keer dat we elkaar spraken was hij hieper. Hij stopte niet met praten. Zijn hoofd zat zo vol, hij begreep zichzelf niet meer.
’s Nachts lag hij te piekeren en te draaien in bed. Vaak brak het angstzweet hem uit. Hij kon nergens meer van genieten, zelfs niet van zijn kinderen.
Ook maakte hij zich zorgen over zijn gewicht. De laatste weken was hij kilo’s afgevallen.
Hij wilde rust in zijn hoofd
Vier maanden terug was hij gestart met een nieuwe baan. Precies op tijd. Want toen zijn oude werkgever failliet ging, was zijn contract net getekend.
Problemen oplossen
Hij was gekomen om het team te versterken. In de praktijk kwam het er op neer dat hij de onoplosbare zaken op zijn bordje kreeg. Vragen van klanten die al langer liepen maar waar nog geen oplossing voor was. Zijn taak was het om die klanten tevreden te houden. Maar hij kon ze weinig bieden.
Zo eindigde elke dag in een teleurstelling. Ook al verzekerden zijn collega’s dat het niet aan hem lag. Dat het de bureaucratie binnen het bedrijf was. Hij vond dat hij niet waarmaakte waar hij voor betaald werd.
Hij was dat ook zo niet gewend. In de kleine bedrijven waar hij werkte, zocht je juist met elkaar naar een oplossing voor problemen.
Op verhaal komen
Na zijn verhaal was hij buiten adem. Ik vroeg hem even diep in te ademen en heel langzaam uit. Op dat moment veranderde er iets bij hem. Hij kwam wat tot rust, voelde dat ook in zijn lijf. Daarna bespraken we zijn situatie op het werk en privé. Gelukkig was de situatie thuis stabiel en kon hij rekenen op steun en begrip.
Verkeerde werkgever?
Zes afspraken maakten we. Meestal dronken we eerst een kop koffie om daarna een stuk door het bos te lopen. Dat gaf rust. Ontspanning en ademhaling waren een vast onderdeel. Een ander onderwerp was natuurlijk zijn baan. Had hij de verkeerde werkgever gekozen? Wilde hij na een half jaar zijn contract niet verlengen, wat wilde hij dan wel?
Persoonlijke waarden
Collegialiteit en betrokkenheid bij het werk bleken belangrijke waarden. Het was hem duidelijk dat hij dat miste in het bedrijf waar hij nu werkte. Het was hem allemaal te groot en te onpersoonlijk.
Een nieuwe toekomst
Die conclusie gaf rust in zijn hoofd en zijn lijf. Helemaal nadat hij zijn leidinggevende had gesproken. Die begreep dat hij zijn contract niet wilde verlengen. Vanaf dat moment richtten we de aandacht op zijn cv en zijn netwerk.
Drie maanden later vond hij een baan bij een ander groot bedrijf. Met een bedrijfscultuur die wel bij hem paste. Nu vier jaar verder is hij nog altijd blij met zijn keus. Wel moet hij fietsend naar zijn werk om op gewicht te blijven.
foto: 123rf
Coachy.nl