Toveren kan ze. Wat ze ziet, kunnen haar handen maken. Haar leven lang heeft ze zich gered met keihard werken. Het was knokken. Ze deed het allemaal op eigen kracht.
Ze begon al toen ze nog een meisje was. Ze hoefde haar hand niet op te houden. Haar geld had ze altijd zelf verdiend. Maar nu is ze op, murw gevochten.
Op het werk
Conflicten met een pestende maar oh zo machtige collega, hebben haar gebroken. Eens waren ze partners, maar dat is lang geleden. Na de breuk werden er afspraken gemaakt en op papier gezet.
Lege afspraken
De afspraken bleken niets waard. Zo is er nooit iets gekomen van de evaluerende gesprekken die de leidinggevende maandelijks zou plannen. Zei ze dat ze behoefte had aan zo’n gesprek, dan kreeg ze te horen dat ze lastig was. Dat ze niet zo moest zeuren omdat het het toch goed ging.
Betrokken buitenstaanders
Maar het ging niet goed. Collega’s verbaasden zich over de vreemde situaties die voorvielen rond haar persoon. Voorvallen die moeilijk te verklaren waren. Maar ze hielden hun mond. Uit angst voor de eigen baan of voor de positie van haar tegenpartij. Het ging ten koste van haar vertrouwen in de collega’s waar ze jarenlang lief en leed mee had gedeeld.
Op was het incasseringsvermogen
Nog altijd hield ze van haar werk. Ze wilde het niet laten lijden onder de spanningen. Trouwens ze had het geld hard nodig. Toch nam haar verzet af tegen de bedreigingen, de treitereitjes in de mail en de stiekeme pesterijen. Ze sliep de laatste tijd slecht. En thuis werd ze er ook niet gezelliger op.
Afstand nemen
Leeg en moe vroeg ze zich af wat ze toch fout deed. Ze kwam er niet uit. En voor het eerst van haar leven zocht ze hulp. Na de eerste coachgesprekken lukte het haar wat te ontspannen en afstand te nemen. Het viel haar op dat ze zich druk maakte over wat de situatie voor anderen betekende. Geleidelijk leerde ze om haar eigen grenzen meer te bewaken. Al bleef het lastig om uit te spreken.
Nog een jaar zette ze door. Toen hakte ze de knoop door en nam ontslag. Het voelde als een bevrijding, maar ook een beetje als falen.
Pesten komt voor in allerlei vormen: Verbaal en non-verbaal, fysiek, maar ook schriftelijk, per mail en op sociale media. Denk bij pesten ook aan: intimidatie, negeren, buitensluiten of het bewust achterhouden van informatie.
In de week van het pesten toch ook nog maar eens aandacht voor pestgedrag onder volwassenen. Want pesten komt niet alleen voor bij kinderen. Volgens onderzoek van TNO is jaarlijks een half miljoen werknemers slachtoffer van pestgedrag. Werkgevers -toch verantwoordelijk voor de veiligheid van medewerkers- hebben weinig zicht op pestgedrag. De stichting Stop Pesten Nu zet zich in voor meer bewustwording.
Wil je verder lezen:
- Conflicten op het werk, wat doe je er mee?
- Een boze baas, wat doe je?
- Controle over je korte lontje
- Gedrag is een keuze
foto: 123.rf
Coachy.nl
Het is toch verschrikkelijk dat je zelfs op je werkplek (lees: na je opleiding en onder andere volwassen afgestudeerden) nog gepest wordt. Vaak zijn de redenen hiervoor geheel onterecht, omdat iemand zich anders kleed of het leuk vind om overal beeldjes van katten te hebben. Laat iedereen in hun waarde, iedereen heeft een eigen hobby of interesses, het maakt hen niet minder waard dan dat jij zelf bent.
Je hebt helemaal gelijk Niels, waarom sommige mensen – ook als ze volwassen zijn – het niet kunnen laten anderen te kwetsen is onbegrijpelijk.
Ik vind het echt bizar dat dit nog gebeurt! Dat zijn gewoon volwassen mensen en misschien ook wel ouders die aan hun eigen kinderen uitleggen hoe belangrijk het is om jezelf te zijn! En wanneer iemand van hun eigen leeftijd zichzelf is worden ze gepest. Ik vind het werkelijk schandalig.
Het is meer triest dan schandalig en ja, kennelijk is pesten iets van alle leeftijden. Mediation kan helpen meer begrip voor elkaar te krijgen, dus laten we daar op insteken.