Beatrix deed het. De paus begon op z’n 77ste aan zijn klus. Zijn voorganger stopte met 85. En de koningin van Engeland (1926) gaat door tot ze er bij neervalt. Nog niet overtuigd? Kijk dan even naar het concert dat de Stones (allemaal 70+) in 2016 gaven op Cuba.
Door werken tot je 75ste
Als je er nou lol in hebt. En geen noemenswaardige fysieke of mentale problemen, waarom dan eigenlijk niet. De afgelopen jaren kwam ik verschillende mensen tegen die niets anders wilden dan doorwerken. Maar dat kon niet. Wetgeving en CAO’s lieten het niet toe.
In Zweden doen ze ’t
Daar praten ze serieus over langer doorwerken. Volgens de premier, Fredrik Reinfeldt, is er geen ontkomen aan. Het is nodig om de vergrijzing te bestrijden en het pensioenstelsel intact te houden. Sinds 2000 is er al een flexibele pensioenleeftijd. Mensen mogen nu doorwerken tot 67, wat zo’n 8% al doet. Langer leven en korter werken kan volgens velen geen stand houden.
Pensioenstelsel
Nu het woord gevallen is, past hier ook de Column Harmke Pijpers Doorwerken tot 75! Want zo lang is het allemaal nog niet zo goed geregeld, zeker niet voor meisjes.
Babyboom vrouwen
De babyboom vrouwen zijn pas begin jaren 80 massaal gaan participeren op de arbeidsmarkt. In deeltijd dan. Net als mannen die door voortijdig ontslag de veertig dienstjaren niet vol kunnen maken, werken zij voor een klein pensioen.
De aftakeling
Allerlei onderzoeken wijzen het uit, de echte aftakeling begint pas rond die leeftijd. Dit plaatje uit een presentatie van prof. Jan Schoormans, TU Delft, laat dat goed zien.
Kans of bedreiging
Vooralsnog gaan HR mensen er van uit dat duurzame inzetbaarheid een eigen verantwoordelijkheid is. Een verantwoordelijkheid die, volgens hen, vooral oudere werknemers zich moeten aan trekken. Moeten, willen en kunnen liggen nog ver uit elkaar. Er is meer voor nodig dan een simpele ‘voor’ of ’tegen’ stem.
Vergrijzing is een kans, geen bedreiging stelde het KNAW. Een stelling waar ik het hartgrondig mee eens ben.
Coachy.nl
Als je de bezigheden van Beatrix als werk kwalificeert,diskwalificeer je jezelf.
Fijn zo’n positief geluid dat professionals van 65 en ouder nog echt toegevoegde waarde hebben voor bedrijven!
Dat dacht ik ook Elly. Dit was het moment. De voorbeelden van die echt oudere mannen en vrouwen -nog volledig in functie- werden me zo maar in de schoot geworpen.
Time management is van alle tijden, dus …….
Ha Marcel is dit toeval of niet! En ja je hebt helemaal gelijk timemanagement is van alle tijden! 😉
Mijn echtgenoot, van bijna 78 jaar staat nog 4 ochtenden in de week om 6 uur op om naar zijn werk te gaan. Hij komt tussen de middag thuis om te eten en s’avonds tegen 6 uur komt hij weer aanfietsen.
Na zijn pensioenering is hij chauffeur geworden op een taxibusje, zijn hobby zegt hij altijd.
Het houdt hem jong en opgewekt.
Leuke reactie Margreet, bedankt! Kennelijk weet jouw echtgenoot wat goed voor hem is. Fijn voor hem én voor jou zo’n actieve opgewekte man over de vloer. Hij bewijst dat leeftijd maar een getal is.
Ik werk al vanaf mijn 16e jaar en heb altijd in de zorg gewerkt. Het is lichamelijk en geestelijk nogal zwaar werk en heb veel last van mijn rug. Ondanks dat ik een gezonde leefstijl heb en geen hekel aan mijn werk heb, zal ik de vlag uithangen als ik dan EINDELIJK een keer mijn werk kan neerleggen en van mijn vrije tijd mag gaan genieten. Ik ben alleenstaand en moet 32/w werken om het financiële hoofd boven water te houden. Dus graag uw begrip hiervoor. Ik vind werken steeds zwaarder worden. Ik ben nu bijna 61.
Beste Hanne, ik heb alle begrip voor jouw situatie. Je hebt ook helemaal gelijk. Prettig doorwerken kan alleen maar als je geen last hebt van pijn en fysieke of mentale klachten.
Het is bekend dat mensen in de zorg (net als mensen die in de bouw werken of ander lichamelijk zwaar werk doen) vaker met rugklachten te kampen hebben. En als je dan zoals je schrijft, dat werk al doet vanaf je 16e, kan ik me goed voorstellen dat je verlangt naar het moment dat je kunt stoppen met werken. Hoe lang moet je nog?
Omdat ik officiëel op pensioen ben (ik ben 66) volgens de Belgische wetgeving, vraagt men mij heel dikwijls wanneer ik echt stop met werken. Daar heb ik persoonlijk geen antwoord op maar ik zeg altijd naar waarheid dat mijn mama gestopt is toen ze 86 was en daarna eigenlijk niet veel plezier meer in het leven had. Zolang mijn hoofd goed blijft functioneren, kan ik verder doen als consultant en auteur. Dat kan zelfs vanuit een rolstoel maar ik heb veel respect voor mensen die fysiek harde jobs hebben en die zouden idd eerder moeten kunnen stoppen zonder verlies van hun maximaal pensioen. Dit laatste is een bericht voor onze politici.
Wat een fijn en positief verhaal Sophie, daar wil ik er nog wel meer van. Ik wens je nog een lang en prettig werkzaam leven.
En ja het soort werk heeft grote invloed of je er mentaal en fysiek oud in kunt worden.
Pas jaren later begreep ik waarom mijn vader tot zijn 73-ste doorwerkte. Hij vond het leuk, hij kon het werk niet loslaten en viel in een groot zwart gat toen hij ermee ophield. Twee jaar later was hij dood.
As for myself, ik zou best nog een aantal jaren willen werken en kunnen werken, waarschijnlijk met veel toegevoegde waarde voor de organisatie, maar zeker niet onder elke conditie. Dat zou kunnen conflicteren met mijn behoefte aan zelfdenkendheid. Helaas hebben maar weinig werkgevers behoefte aan oudere, zelfdenkende mensen. Dat is best jammer. Voor mij, maar beslist ook voor hen. Er zal ergens nog een hele grote knop om moeten.
Duurzame inzetbaarheid is inderdaad voor een groot deel eigen verantwoordelijkheid. Maar als je werkgever je daarvoor geen ruimte geeft, niet in de breedte, niet in de diepte en niet in de hoogte en je ook nog een concurrentiebeding oplegt, wordt het wel lastig om daar goed invulling aan te geven. In mijn beleving bestaat er dus nog een heel grote kloof tussen moeten, mogen, willen en kunnen. Ik ben er van overtuigd dat veel ouderen best willen en kunnen als ze daartoe in de gelegenheid gesteld worden en …. als volwassen mensen worden benaderd.
Helaas is je beschrijving voor een groot deel nog realiteit Pieter. Toevallig had het Oog van Morgen van de week een NOS in Met het oog op morgen een onderwerp over de oudst werkende,Nederlandse wetenschapper onderwerp over twee mannen die veel langer doorwerken na hun pensioen. (dec 2016) Zij leveren het bewijs dat het anders kan. Als je fysiek niet gehinderd wordt en je hebt plezier in je werk dan is de pensioenleeftijd maar een getal.
Daar kan in op inhaken: goudgezond (geen type-fout) en 64 jaar, lerares in het basisonderwijs. Ik ga door tot een jaar of 80, mits in goede gezondheid, omdat het werk erg leuk is en er op mijn school geen leeftijdsgrens is.
Ik zie collega’s die jonger zijn dan ik uittreden om eindelijk aan hobby’s te beginnen of iets met hun boot. Die kwestie heb ik niet, heb altijd tijd voor mijn hobby’s en fijne reizen. Ik werk niet meer 6 dagen in de week zoals vroeger, maar wat minder met veel meer ontspanning, dat is prima te doen.
Ik word vaak jonger geschat dan mijn kalenderleeftijd en gisteren noemde een jongetje groep 3 me bij vergissing “mama” dus met de geestelijke leeftijd en uitstraling zit het ook prima, blijkbaar!
“Goudgezond” mooi! Net als je fijne, positieve aanvulling. Bedankt Henna, nog vele jaren.
Historici komen vaak pas goed op stoom na hun emeritaat. Dan hoeven ze niet meer achter geld aan voor de faculteit, waarover ze later weer verantwoording moeten afleggen -:)
Bernard Lievegoed heeft beschreven waarom (en hoe) een deel van de bevolking zich ook na het 40-ste levensjaar blijft ontwikkelen en anderen niet. Het boekje “Levensloop van de mens” is bepaald niet nieuw, maar nog alleszins actueel. Ik vrees dat geen HRM-er het ooit heeft gelezen, laat staan toegepast. Zouden ze wel moeten doen.
De Levensloop van de Mens, prachtig boek en jawel nog uit mijn HRM verleden 😉 Vandaar wellicht mijn overstap.
Dat wat voor historici opgaat zal vast voor meer gepensioneerde wetenschappers gelden. Logische verklaring wel, bedankt voor de aanvulling Pieter.
Mijn voorbeeld is een oude dame uit Canada, hoofdpersoon uit een documentaire, die met haar tachtig jaar nog lesgeeft op een school in Canada. De kinderen vinden het fijn om van haar les te krijgen en zij vindt het heerlijk om te doen.
Bij welzijn wil ik ook zo lang doorgaan in het onderwijs. Collega’s die rond hun 60e uittreden, zijn alle hervormingen en knelpunten in het onderwijs spuugzat, ze hebben het wel gezien, gaan eruit en hebben er vaak jarenlang voor gespaard.
Dat probleem heb ik niet, want ik ben pas later naar het basisonderwijs overgestapt.
Ik vind het onderwijs in Nederland heel slecht en onnatuurlijk in elkaar zitten, de leerstof, de prestatiedruk en de toetsingen, maar lesgeven heel erg leuk!