De banken hebben een probleem met hun oudere medewerkers. Ze bedoelen de mensen die de vijftig gepasseerd zijn. Tenminste als ik de kop “Banken worstelen met ouderen die niet bijleren” in het Financieel Dagblad (FD) mag geloven.
Ouderen zijn volgens hen
- lastig in beweging te krijgen;
- niet bereid iets nieuws te leren;
- en al helemaal niet bereid om in zichzelf te investeren.
Dat negatieve beeld kan ik nog wel aanvullen met andere veel gehoorde uitspraken: ouderen zijn vaker ziek, te duur en niet flexibel.
Op de arbeidsmarkt
Allemaal redenen waarom langdurig werkloze vijftigplussers ook moeilijk aan een baan komen. Minister Asscher van Sociale Zaken wil dat nu definitief oplossen!
Daarom is er een ambassadeur ouderenwerkloosheid aangesteld. John de Wolf, oud-voetballer, zijn opdracht is die levende vooroordelen ontkrachten.
Een ambitieus plan
Al dertig jaar lang al verschijnen er onderzoeken die aantonen dat het tegendeel waar is. Allemaal met feiten onderbouwd. Maar het verandert niets aan de meningen.
Dus mijn vraag is hoe gaat het die ambassadeur van de ouderenwerkloosheid, dat boegbeeld voor ouderen, dat wel lukken?
Kunnen wij misschien helpen?
Want dat 50% van de 273.000 langdurig werklozen ouder is dan vijftig, is echt een probleem. Voor de mensen zelf én voor de maatschappij. Zeker nu de pensioenleeftijd stijgt.
Het is niet de crisis
De hoge werkloosheid onder ouderen noemt het CPB (Centraal Plan Bureau) een structureel probleem. Dus niet het gevolg van de crisis. In verhouding doet Nederland het ook slechter dan andere westerse landen.
Of het imago van ouderen in die landen net zo is als bij ons kan ik niet achterhalen. Wel kan ik uit eigen waarneming melden dat bij buitenlandse omroepen vaker ouderen in beeld zijn en programma’s presenteren dan op de Nederlandse televisie. Hartstikke subjectief natuurlijk, maar toch.
Nog even terug naar die banken
Mijn eerste reactie op het FD artikel was iets in de trend van eigen schuld. Al jaren vertellen vrienden van de ene reorganisatie in de andere te zitten. Elke keer gaat dat ten koste van banen en elke keer de angst dat zij aan de beurt zijn. Logisch dat mensen murw raken. Zij doen alleen nog wat er van hen verwacht wordt. Dus ze volgen de ‘verplichte’ cursussen en bijscholingen en daar blijft het bij.
Hoe kan John de Wolf, als ambassadeur voor ouderenwerkloosheid in 6 uur per week, het negatieve imago wel positief beïnvloeden?
En dan zo dat ook de oudere beroepsbevolking weer een gewaardeerde plek in de samenleving kan vervullen. Suggesties?
Coachy.nl