Verhalen vertellen is van alle tijden. We doen het allemaal, de een wat sterker dan de ander. Zo is mijn kleindochter van drie een meesterverteller. Ze legt de meest fantasierijke verbindingen in alles wat ze kent en weet van deze wereld. Misschien wel net zo’n natuurtalent als haar overgrootvaders.
Altijd iets te vertellen
Van oorsprong zijn we allemaal verhalenvertellers. Onder sociale druk zijn we de kunst van het vertellen kwijt geraakt. Helaas, want juist door te vertellen over gebeurtenissen verwerken we ze. Niet voor niets wordt de verhalende methode veel toegepast in coaching.
Vertellen of opschrijven
Door structuur in het verhaal te brengen, geven we samenhang en betekenis aan ons leven. Met het zoeken naar oorzaak en gevolg komt er verband in en begrijpen we het beter. Ben je niet zo’n prater, schrijven werkt ook. Denk maar aan de steun die mensen ervaren bij het bijhouden van een dagboek. Het belangrijkste is dat je uiting geeft aan wat je beleeft.
Rond het kampvuur
Op of rond 20 maart, als de zon recht boven de evenaar staat, is het lente én Wereldverteldag. Een dag dat mensen over de hele wereld elkaar weer verhalen vertellen zoals vroeger. Verhalen over zichzelf of verhalen die ze ter plekke verzinnen en hun fantasie de vrije loop geven.
Het thema van dit jaar is Verloren en Gevonden! De “achter ons liggende” coronajaren waren aanleiding voor deze keus. Niemand kon bij het bedenken ervan vermoeden dat het thema nu actueler is dan ooit.
Van 1900 tot nu
Met dank aan de leestip van Mathieu Segers in de podcast Café Europa lees ik Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili. Een absolute aanrader. Het is een indrukwekkend epos over een Georgische familie in de twintigste eeuw. Een prachtige Europese roman dat meer doet dan een goed verhaal moet doen. Het roept naast emoties en beelden ook veel herkenning op met de huidige oorlog in Oekraïne.
Welk verhaal wil jij over jezelf vertellen? Je verhaal doet er toe.
foto: Harli Marten via Unsplash
Coachy.nl