Gastschrijver: 
Een opmerkelijk interview in de krant met Piet Moerland, de bestuursvoorzitter van de Rabobank. Het ging over twee onderwerpen: het stopzetten van de wielersponsoring als gevolg van het dopinggebruik van de Rabo renners en de rol van de bank in de financiële crisis.
Over het eerste onderwerp was Moerland klip en klaar. De bank was voorgelogen door de wielrenploeg. Die sport was ‘overduidelijk door en door verrot’. Aan de ploeg was meerdere malen gevraagd of er doping werd gebruikt en het antwoord was steeds nee. Dat er desondanks vrijwel onmogelijke prestaties werden geleverd, waarvan iedereen (op Mart Smeets na) kon vermoeden dat ze te mooi waren om waar te zijn, dat had bij de bank nooit iemand de wenkbrauwen doen fronsen.
Over het tweede onderwerp was hij minder helder. Op het feit dat Rabo bankiers betrokken waren bij het manipuleren van de Libor rente (de rente waartegen banken elkaar geld uitlenen), daarover wilde hij niets zeggen. En goed, de Rabobank deed ook mee aan het bundelen en doorverkopen van verrotte hypotheken. Maar ze deden dat op ‘bescheidenere schaal’. En ze konden niet anders: ‘Wij deden het omdat andere banken het ook deden. (…) Als je principieel dingen afwees, prees je jezelf uit de markt. (…) ‘We werden meegesleept.’
De hele wielrensport was verrot, maar dat zij daaraan meedoen is onvergeeflijk. De hele bankwereld is verrot, dus dat wij daaraan meedoen is onvermijdelijk. Het is makkelijk om kritiek te hebben op de twee maten waarmee Moerland meet. En toegegeven, als je met je meeloperij bijdraagt aan een wereldwijde economische crisis dan heb je, althans dat zou je denken, wel wat uit te leggen. Maar wie herkent het niet in zijn eigen leven? Het gemak waarmee we anderen de maat nemen en de excuses die we hebben waarom we zelf, in ons specifieke geval, niet aan die norm hoeven te voldoen.
foto: Farooq Khan via Pexels
Coachy.nl