Doe eens gek, schrijf je levensverhaal. Schrijf wie je was, wat je deed en hoe je geworden bent tot wie je nu bent. Teruggaan in je eigen geschiedenis kan bijzondere vergezichten opleveren.
Zoeken naar bevestiging
Hoe komt het toch dat je altijd maar weer die bevestiging nodig hebt van je vriendin, je manager of je vader terwijl je zelf al kinderen hebt?
Hoe komt het toch dat je zo onzeker bent? Niet durft te vertrouwen op je eigen oordeel?
Weet je eigenlijk wel welke kwaliteiten jij hebt? Heb je je vader, manager of je vriendin wel eens gevraagd, welk talent jij hebt? Waar jij beter in bent dan wie ook?
Wie ben jij?
Door het schrijven van je eigen verhaal, leer je jezelf kennen. Huh, zeg je misschien, ik ken me zelf heus wel. Ik kijk al jaren in dezelfde spiegel.
Oh ja, en wat zie je dan? Een lange blonde man, met lichtbruine ogen, een scherpe neus en misschien iets van een buikje. En dat ben jij? Is dat alles? zal ik je dan vragen. En wat kan ik niet zien?
Verhalen van vroeger
Dat je de zoon bent van je vader die hoefsmid was en je moeder die les gaf op de lagere school. En oh ja, je bent natuurlijk de broer van Els en Eefje. En niet te vergeten de eerste kleinzoon van je opa. Die zo trots op jou was, je kon nooit iets fout bij hem doen. Je zat ook graag naast hem en dan vertelde hij verhalen van vroeger. Verhalen die je ouders al wel honderd keer gehoord hadden, maar jij altijd weer prachtig vond.
Mijn volgende vraag is dan misschien wel naar het kind dat je was. Ging je graag naar school? Was je een kind dat graag buiten speelde of las je liever een boek?
En dan vraag ik verder over jouw rol in het gezin?
- Was je de benjamin, de clown of de denker of had je een andere rol?
- En hoe zat dat met de anderen bij jullie thuis?
- Wat deed jij als je ouders ruzie hadden of gebeurde dat nooit waar de kinderen bij waren?
- Wat was de kijk op de wereld bij jou thuis?
- Wie waren je vrienden en wat deden jullie?
- Zijn er nog vrienden uit je jeugd waarmee je contact hebt?
- Wat wilde je graag worden als kind?
- Wat maakt je verdrietig als je terugkijkt?
- En wat maakt je blij?
Laat het borrelen
Schrijf zonder al te veel na denken. Begin je eenmaal met schrijven, dan prikkelt dat je herinneringen. Steeds meer zal er opborrelen. Dingen waarvan je dacht dat je ze al lang vergeten was komen terug. Situaties, woorden, gevoelens maar ook klanken, geuren en smaken. Die “feestelijke” rode drilpudding bij tante Mien op zondag of dat vaasje met gagel op dat kantoor van ome Lex.
De geur van gagel
Een wonderlijke gewaarwording
Ik fietste, zoals ik wel vaker doe, op een avond over de hei. De temperatuur was nog aangenaam na een van die weinig warme dagen deze maand. Ineens was daar de geur van gagel. Beetje vreemd want er groeit geen gagel op de Hilversumse hei. Waar kwam dan die geur vandaan? Kennelijk waren er signalen waardoor mijn hersenen werden getriggerd en die geur opdook.
Overvallen door geur
Met de geur kwamen herinneringen boven. Een grappige ervaring om overvallen te worden door beelden van lang geleden die razendsnel in mijn hoofd voorbij flitsten. Compleet met de geur, geluid en gevoel.
Zo zag ik mezelf staan als klein meisje in het kantoor van mijn oom, toen boswachter in Ruinen. Op de schoorsteen stond een vaasje met gedroogde bruinrode takjes gagel. Als je ze aanraakte liet het zijn geur los en rook de hele kamer lekker. Even later was daar de herinnering aan die zomeravond dat ik met hem mee fietste tijdens zijn ronde. Het was op net zo’n zwoele zomeravond.
in 2011 geplaatst op de Twist
Vooruit naar de kern
Mijn vragen kunnen je op weg helpen bij je zoektocht naar je herinneringen. Maar misschien heb je ze helemaal niet nodig. Laat je brein spelen en ga op zoek naar de herinneringen die er toe doen. Ga op zoek naar je eigen verhaal en ontdek je kern. Je bent nooit alleen maar de dochter of de man van … je bent veel meer.
Familieverhalen
Mijn oorspronkelijke tekst schreef ik in de zomer van 2014. Op 9 maart 2021 gaf schrijfster Vilan van der Loo het webinar De 3 manieren om uw familiegeschiedenis te schrijven. Dat wat Vilan vertelde over het schrijven van je levensverhaal sluit mooi aan bij mijn stuk. Denk je aan coaching bij het schrijven van je levensverhaal, kijk dan bij haar.
Verder lezen over schrijven:
Coachy.nl
hebt u misschien tips hoe ik er aan moet beginnen?
Begin met het verzamelen van je herinneringen, het verhaal komt dan van zelf.
Hallo marrie, ik ben al jaren bezig het boek van mijn leven te schrijven. Maar ik heb nu iemand nodig die me verder helpt en het beter in verhaal vorm kan opzetten.
Hoi Janny, ik heb inmiddels uitgebreid contact met je gehad over je vraag. Je weet nu dat ik niet de juiste persoon ben om je boek te redigeren en je te helpen bij het vinden van een uitgever. Veel succes bij de vervolgacties van je boek.
oke bedankt
Heb mijn levensverhaal al een paar maanden geleden geschreven naar aanleiding van een onverwachte breuk met oude vrienden. Dat verhaal ik ingebracht en verteld in de Seniorenkring waar ik lid van ben. De leider van de kring reageert er niet op, terwijl het echt wel een emotionele aangelegenheid voor mij is.
Zijn er regels geformuleerd hoe om te gaan met levensverhalen?
Uit je vraag kan ik niet opmaken of jij je levensverhaal hebt geschreven op eigen initiatief of dat het een afspraak was voor alle leden. Wel kan ik je laten weten dat het bespreken van een levensverhaal enkele vaardigheden vereist. Of de persoon in kwestie daarvoor is opgeleid en over ervaring beschikt is me niet duidelijk.
ik vindt de antwoorden wel erg vaag en wel heel simpel hoor..
u geeft eigenlijk helemaal geen antwoord.
Dus ik stel dezelfde (goede)vraag:is Zijn er regels geformuleerd om een levensverhaal op te bouwen?
Wat precies vind je in mijn stuk vaag en simpel Denise?
Het antwoord op jouw vraag of er regels zijn geformuleerd om een levensverhaal op te bouwen is nee. Je bent daar helemaal vrij in.
Leuk dat je hier zo mee werkt. Het is inderdaad erg leerzaam/heilzaam om met je levensverhaal bezig te zijn. Soms merken mensen dat ze weinig zelf aan het roer staan in hun leven. Met dat inzicht kunnen ze kiezen het voortaan anders te doen.
Dank je wel voor je compliment Bas, ik vind het inderdaad fijn om met het levensverhaal te werken omdat het zo veel inzicht geeft.
Goedemorgen Marrie,
Een reflectie geven op een studiedag…
Hoe doe ik dat zonder dat ik ga evalueren?
Je vraag begrijp ik niet Elisabeth, help me even?
marrie
Hoe stel ik mij voor in een levensverhaal.
Mijn man is 5 jaar geleden overleden en ik wil een boek voor mijn kinderen achterlaten met herinneringen en foto´s.
Ha Joke,
We hebben elkaar gesproken naar aanleiding van je vraag. Als gezegd is het beste dat je kunt doen “gewoon” te beginnen met het verzamelen van foto’s en herinneringen. Begin klein en kijk wat haalbaar is.
Succes en hartelijke groet,
marrie
Beste Joke, een mooi plan om een boek voor je kinderen te maken.
Mijn impulsieve reactie is, begin gewoon. Begin met het verzamelen van de herinneringen en de foto’s en schrijf. Hoe je jezelf neerzet blijkt dan vanzelf. Belangrijk is wat voor jou prettig is.
Je kunt dan bijvoorbeeld kiezen voor de derde persoon. Alsof je met afstand kijkt naar jullie gezamenlijke verleden. Dan schrijf je meer vertellend. Het voordeel is dat je jezelf dan net zo beschrijvend neer kunt zetten als je man en andere personen.
Schrijf je vanuit de ik-persoon, dan neem je een andere positie in, wat soms lastiger kan zijn om afstand te houden. Aan de andere kant kan dat ook juist een bewuste keus zijn.
Probeer het allebei eens en voel wat jou het best ligt. Want hoe minder geforceerd je schrijft, hoe natuurlijker en herkenbaarder je overkomt bij je kinderen. En dat is toch waar het om gaat.
Bel me even als je nog vragen hebt.
ik ben 83 en ben bezig met mijn levensverhaal vanaf 1943 bij de russen op texel,ik heb veel meegemaakt zodat mijn geriator zegt dat ik daar een boek van moet maken maar ik bleef steeds positief. Waar kan ik dat het beste schrijven
Wat bijzonder dat u deze vraag juist bij mij neerlegt. Als Amsterdams jochie woonde mijn vader in die periode op Texel en heeft daar ook het nodige meegemaakt. Om uw vraag te kunnen beantwoorden heb ik nog een vraag. Daarvoor heb ik u een mail gestuurd.
Vroeger in de lagere school klas kregen we een opdracht Nederlands om onze belevenissen van de laatste 48 uur te beschrijven, later kwam ik er achter dat deze verhalen voor een sociologisch onderzoek geanalyseerd werden.
Volgens het instituut werden deze opdrachten altijd op een dinsdag gegeven zodat een stuk van het weekeind en een doordeweekse dag beschreven werd. sommige verhalen van leerlingen uit de jaren ´80 zijn nog steeds in archief opgeslagen.
Vrijwel alle leerlingen dachten dat het alleen maar op een schoolopdrachtje ging.
Beste Stef,
Het is me niet duidelijk wat je met deze reactie wilt zeggen. Je vindt het kennelijk niet correct dat hier niets van bekend was.
Interessant is wel hoe jij hier achter bent gekomen en dat je zelfs weet dat het nog altijd in een archief ligt.
Wil je je reactie nog wat aanvullen?
Groet, marrie
Tips voor schrijven zijn altijd van harte welkom
Beste Ali,
Duidelijker kun je niet zijn. Ik heb daarom een nieuw artikel geschreven met 33 vragen die je verder op weg helpen.
Succes!
Groet, marrie