Zij was iemand van discipline en ‘gaan’. Altijd maar door. Maar op een dag zat ze met de handen in het haar. Ze wist het allemaal niet meer. Twijfelde aan alles en vooral aan zichzelf. Even was ze zelfs bang haar verstand kwijt te raken.
Zwarte tosti
Wat was er gebeurd. Ze had haar tosti laten verbranden. Niet een beetje, nee helemaal zwart. Geruststellende woorden als dat overkomt iedereen weleens of weet je wat ik laatst had …, hielpen niet.
Ze zat in een zwart gat.
Het ontbrak haar op dat moment aan kracht en creativiteit om er uit te komen. De negatieve emoties versmalden haar beeld. Ze kon niets positiefs bedenken, alles mislukte. Ze zocht een coach.
Fight, flight, freeze
Negatieve emoties als woede, angst en verdriet roepen fysieke reacties als vecht, vlucht of bevries op. Automatische fysieke reacties die het lichaam aanzetten tot actie of juist verlammen. De opbouw van de spanning vindt plaats in hart en bloedvaten.
Een op drie
Het probleem met negatieve emoties is dat er positieve momenten nodig zijn om het blikvernauwende effect ongedaan te maken. De verhouding is één negatieve emotie op drie positieve. Dat ontdekte Barbara Lee Frederickson met haar psychologisch onderzoek naar het nut van positieve emoties.
Verbreden en bouwen
Dat is de letterlijke vertaling van haar broaden and build theorie. Iedereen kent wel momenten van blijdschap, tevredenheid, liefde of interesse waar je met plezier op terugkijkt. Die positieve energie stimuleert om in actie te komen en door te gaan.
Frederickson ontdekte dat we door het ervaren van die positieve momenten ons beeld juist verbreden. Dus tegenovergesteld aan het effect van negatieve emoties.
Verder ontdekte ze dat door die momenten regelmatig bewust te ervaren, we psychologische veerkracht opbouwen. En dat we met een goed gevuld positief reservoir beter bestand zijn tegen negatieve ervaringen.
Koester je positieve momenten
Ben je je bewust van de positieve momenten in je leven dan voed je je gezondheid psychologisch, intellectueel, fysiek en sociaal. Het advies is dan ook sta open voor je positieve emoties.
Koester ze
Bouw je eigen reservoir lieve, leuke, fijne en blije momenten. Noteer die positieve ervaringen van de dag bijvoorbeeld voor het slapen gaan. Een kort moment van je bewust worden.
foto: Esi Grünhagen via Pixabay
Coachy.nl
Mooie momenten heb ik altijd gekoesterd, velen ook daarvan de waarde van verteld en gezegd. Maar vooral als advies naar anderen toe, dat je deze momenten wel eens nodig kan hebben als je in een diep gat zit. Zelf heb ik dit eigenlijk wel altijd gehad, maar zag het een periode voor en nu tijdens mijn burnout niet meer. Nu begint het langzaam te komen en ik denk genoeg aan de leuke momenten die ik meegemaakt heb, voor mij dus nog steeds van grote waarde. Door dit weer te beseffen komt er meer energie en kleur in alles wat zwart of grijs was. Uiteraard ben ik pas met de eerste kleurplaat bezig, mocht deze gaan mislukken… dan pak ik gewoon een volgende. En de leuke momenten die raken bij mij nooit weg, de wat mindere dingen zijn nou net er ook om de waarde van de leuke te doen inzien en voelen. Zelf ben ik nog steeds van mening dat als ik ze niet kan koesteren, dan ook meer moeite hebt met zelfcoaching.
Kleurplaten, wat een fraaie metafoor om de kleur in je leven terug te vinden tijdens een mindere periode. Ik hoop voor je dat je over niet al te lange tijd veel mooie kleurplaten kan koesteren.
En je hebt gelijk, hoogtepunten hebben dieptepunten nodig om gewaardeerd te worden. Elke dag taart wordt ook saai.
Uiteindelijk kies ik er voor om een nieuw kleurboek te gaan nemen. Had geen burn- out, maar een vorm van (angststress)trauma tgv. pesterijen en vernedering. Ben er nog niet uit wat voor boek ik zal nemen, eerst de kleuren nog schrapen. Uiteindelijk heb ik nog steeds geen juiste hulp gehad en alles zelf moeten doen. Gelukkig lopen heel veel psychologen gratis op straat om je heen, levenservaringen zijn onbetaalbaar. Zelfcoaching is soms vrij spartaans, maar dit moet ook om een doel te bereiken. Met dat doosje mooie momenten en herinneringen onder mijn arm kom ik ver, af en toe het dekseltje optillen om er even van te snuiven. Dan snel weer dicht, want ik moet verder en sterk worden. Ben nog steeds bezig, maar de passen worden gemakkelijker. Kleuren zijn er zat, je moet ze gewoon eerst willen en kunnen zien. Dan pas komt die kleurplaat weer, dat loopt niet weg!
Goed om te lezen dat de passen makkelijker voor je worden. Dat je weer tijd hebt van mooie momenten en de kleuren kunt zien en ze koesteren. Sterkte!
Uiteindelijk heb ik geen burn- out, ben eigenlijk gepest en vernederd en heb helaas een vorm van PTSS aan overgehouden. De kleuren dwarrelen dus nog om mij heen, maar kan ze nog niet vatten vanwege problematiek in mijn emotieregulatie. Vrij lastig, vooral omdat ik nog niet echt de juiste hulp heb gehad en alles zelf heb moeten doen en nog steeds. Leuk is anders, maar ik moet na 30 jaar loyale dienst ineens accepteren dat ik weer op nul sta.. ( 2,5 jaar al “ziek”). Toch blijf ik alles positief inzien en ga nu eindelijk na acceptatie van dat het nu eenmaal zo is, opnieuw beginnen. Zelf-coaching heeft haar tijd nodig, maar dat heb ik er nog wel steeds voor over. Niemand pakt zomaar mijn kleuren af! Heb ondertussen wat conversieaanvallen gehad en somatische klachten, maar ook dit is eenmaal een bijkomstigheid wat geweest is… Zelf- coaching heeft eenmaal z’n ijzeren disciplines nodig, tegenwerken geeft geestelijke – en lichamelijke klachten in mijn geval.
( vond zelf dat ik dit even moest vermelden ).
Ach je bent nog altijd bezig met je herstel. Kennelijk beschik je naast discipline over een ijzeren wil
Een ijzeren wil wordt versterkt door het verleden te laten en opnieuw te starten. Niet te starten met wat je deed en hoe je was, dan val je toch weer terug in bepaalde gewoontes als het nieuwe er snel vanaf is. Echt opnieuw met iets anders. Heb nog niet de kracht, maar de wil wordt sterker. Achteraf zou ik best wel mensen willen steunen met mijn ervaring, maar eerst even nu mijzelf. Zelf- coaching is vrij zwaar, raadt het eigenlijk niemand aan zonder zelfdiscipline. Uiteindelijk moet je toch je eigen dag zelf plukken! Hopelijk snapt elk persoon dit en dat niets vanzelfsprekend is.